Ela: Nie mam po co opisywać wam Obiego (bo takie piesek ma imię), bo o wiele lepiej brzmi to w Bajki wydaniu. Powiem wam jak to się stało ,że Obi trafił do mojej przyjaciółki Zuzi. W marcu byłyśmy się przejść ,ale bez Bajki ,bo Księżniczka nie miała ochoty. Przy torach tramwajowych ujrzałyśmy bezogoniastego szczeniaka . Był baardzo płochliwy i nie mogłyśmy się do niego zbliżyć . Uciekł gdzieś i już nie wrócił. Na drugi dzień przyszłyśmy tam znowu i psiak spał przy murku. Wspięłyśmy się tam i próbowałyśmy głasnąć małego, ale on wyszczerzył ostrzegawczo zęby i zaczął warczeć. Pół dnia tam spędziłyśmy i w końcu udało się nam go złapać- spuściłyśmy z murku smycz i nałożyłyśmy mu delikatnie na szyję , tak że jak ciągnął smycz zaciskała mu się jeszcze mocniej na szyi. Nie chciałyśmy mu zrobić krzywdy, dlatego bardzo ostrożnie się z nim obchodziłyśmy. Był wycieńczony. Nie miał nic do picia, jedzenia od kilku dni. Miał wyraźnie zapadnięte boki i po kilkunastu minutach szamotania ,opadł z sił. Zuzia siedziała na murku i trzymała mocno smycz, a ja zeszłam i zarzuciłam mu arafatke na oczy. Miałam wstążkę, więc lekko obwiązałam mu pysk i wzięłam szybko na ręce. Potem Zuzi mama zgodziła się przenocować psa ,ale okazało się, że może zostać na zawsze. Obi teraz urósł i nie odważyłby się nikogo ugryźć. Z Bajką ma raczej dobry kontakt, tylko że Księżniczka patrzy na niego nieco z góry. Nie bawi się z nim, czasami pokaże ząbki ,ale krzywdy mu nie zrobi. Teraz jestem wam winna parę fot !
